Keuze voor het vak van PA
“Na het afronden van mijn IC-opleiding, wilde ik ‘de andere kant’ van de medische wereld leren kennen. De PA functioneert binnen het artsendomein en juist de combinatie van een verpleegkundige achtergrond met een brede medische kennis, maakt dit vak zo mooi en uitdagend. Ik heb destijds bewust voor dit vak gekozen en niet voor de opleiding verpleegkundig specialist. De opleiding tot PA duurt wel een half jaar langer, maar binnen deze opleiding zijn de coschappen geïntegreerd wat voor mij een enorme toegevoegde waarde had!”Hoe ziet jouw dag eruit?
“Als PA was mijn dag nooit hetzelfde. Ik begon om half negen met het lezen van mijn e-mails en de berichten via het elektronische patiëntendossier. Omdat ik werkzaam was op een revalidatie-afdeling, gebeurde er altijd iets tijdens de dienst waarop ik moest anticiperen. Mensen doorverwijzen, overleggen met specialisten in ziekenhuizen, medicatie wijzigen en regelmatig spoedbeoordelingen wanneer iemand bijvoorbeeld is flauwgevallen. Er gebeurde altijd van alles op deze afdeling!”“Twee keer per week liep ik visite op de afdeling. Ik nam nieuwe patiënten op en schreef ontslagbrieven voor patiënten die de afdeling konden verlaten. Ik vroeg lab aan, beoordeelde dit, voerde slecht-nieuwsgesprekken en bereidde het MDO (multidisciplinair overleg) voor waar ik regievoerder was. Tussendoor overlegde ik met fysiotherapeuten, ergotherapeuten, diëtisten, logopedisten en nog veel meer zorgprofessionals. In de middag had ik vaak familiegesprekken samen met de verantwoordelijke verpleegkundige van de patiënt (EVV). Verder had ik één keer per week een ‘open spreekuur’, waarbij mensen zonder afspraak binnen konden lopen.”
Rol binnen de ouderenzorg
“Ik werkte als een soort ‘zaalarts’ op een geriatrische afdeling met 34 bedden. Als ik kijk naar mijn werkzaamheden, zat hier geen verschil tussen met die van een basisarts. De specialisten ouderengeneeskunde zagen mij dan ook als een basisarts met brede ervaring en veel mensenkennis. De supervisie was hetzelfde als bij een basisarts, maar over het algemeen werkte ik zelfstandiger en kostte mijn supervisie minder tijd.”“Naast de specialisten ouderengeneeskunde, gaf ook het verpleegkundig team aan erg blij met mij te zijn. Zij zagen mij als ‘hun arts’, omdat ik direct kwam als het nodig was en anticipeerde bij spoedgevallen. Als PA was ik erg laagdrempelig en dat werd door het verpleegkundig team als positief ervaren.”