Maaike wist het zeker: ze zou kinderarts worden. Na jaren van intensieve studie en hard werken, had ze eindelijk de felbegeerde opleidingsplaats bemachtigd. Als AIOS voelde ze zich helemaal op haar plek. Ze hield van haar werk en voelde zich er goed in. "Dat schrijf ik in de verleden tijd, want in januari 2023 heb ik mijn AIOS-plek opgegeven. Het leven loopt soms anders dan verwacht en ik moest mijn doelen bijstellen. Dat was lastig, verdrietig en soms oneerlijk, maar uiteindelijk een goede keuze. Het heeft even geduurd voordat mijn hoofd mijn hart kon volgen, maar ik ben nu terug basisarts. Deze keuze heb ik niet van de ene op de andere dag gemaakt."
De uitdagingen van moederschap en carrière
"Na 4 jaar lang ANIOS te zijn geweest, werd ik in 2018 aangenomen voor de opleiding in combinatie met een PhD. Datzelfde jaar werd onze eerste dochter geboren. Vervolgens werden we in 2020 en 2022 ouders van nog een meisje en een jongen. Ik vond het moederschap fijn, waardevol en zingevend. Het werk als AIOS vroeg echter veel toewijding en tijd. Ik kreeg deze belangrijke rollen niet goed gecombineerd. Mijn man heeft een eigen IT-bedrijf dat eveneens veel van het gezin vraagt. Met een klein vangnet om ons heen werd de logistieke uitdaging voor ons onmogelijk. Ik wilde geen VSO, BSO of nanny aan huis. Ik voelde paniek als een kind ziek werd: "Hoe gaan we dit nu weer oplossen?" Met pijn in mijn buik zat ik in de auto naar mijn 7 nachtdiensten op rij. Ik wilde dit leven niet zo, niet voor mezelf en vooral niet voor onze kinderen. Ik wilde een beschikbare moeder zijn: op ieder niveau. Ik heb groot bewondering voor de ouders die het wel kunnen combineren. Want ik wil absoluut niet zeggen dat het niet te combineren valt. Ik weet zeker dat velen het wel kunnen. Maar ik heb geleerd dat het wel of niet kunnen combineren van vele factoren afhankelijk is, en ik heb mijn doelen bijgesteld."
Een lastig proces
Maar dit besluit was niet zomaar genomen, het is een proces geweest. Ik heb me lange tijd schuldig gevoeld omdat ik een opleidingsplek bezet heb gehouden en de maatschappij geld heb gekost, en dat dit nu allemaal voor niets leek te zijn geweest. Ik heb dit besproken met mijn perifere opleider. Hij reageerde fantastisch en wist deze gevoelens bij mij weg te nemen. Ook was het confronterend om te merken dat mijn werk mijn identiteit was geworden. Nog steeds overvalt mij plotseling verdriet: 'niets is zo zingevend als het worden van kinderarts en ik had het in handen.' Dan mis ik het werk in het ziekenhuis, en dit verdriet en gemis mag er dan zijn. Tegelijkertijd ervaar ik ook een opluchting. De lange werkdagen en de grote verantwoordelijkheid als kinderarts in spe zijn komen te vervallen. Steeds meer waardeer ik de voordelen van mijn huidige situatie: ik ben 35 jaar, heb een prachtig gezin en huwelijk, een berg aan ervaring op zak, en de mogelijkheid om nieuwe doelen en pijlers in mijn leven uit te zetten!"
Mijn project
"Mijn PhD, die ik gelijktijdig met mijn opleiding ben gestart, bevindt zich in de afrondende fase. Op een rustig tempo werk ik aan de laatste artikelen en mijn proefschrift. Hoewel ik helaas geen financiële vergoeding meer krijg, ben ik vastbesloten om het af te maken. Het is mijn project geworden; ik voel geen tijdsdruk en ga als een ware dieselmotor gestaag verder. Binnen mijn PhD doen we onderzoek naar de ervaringen en uitdagingen van het werken en leren in een EPA-gebaseerde medisch specialistische vervolgopleiding. Ik heb oprecht plezier gekregen in het wetenschappelijke werk. Mijn supervisoren hebben mij altijd veel vrijheid gegeven, en die autonomie heeft zeker bijgedragen aan een positieve wetenschappelijke ontwikkeling. Maar wat ik eigenlijk wilde vertellen, zijn de nieuwe projecten die ik heb opgepakt!"
"Door mijn PhD-werkzaamheden ben ik op het idee gekomen om een podcast te starten: "Podje Aios Praat." Hierin worden openhartige gesprekken gevoerd over successen en uitdagingen, gesprekken die hopelijk bijdragen aan de persoonlijke en professionele ontwikkeling van AIOS. Dit project was spannend om te doen, maar ik heb enorm veel geleerd en kijk er met trots op terug."
Een jaar vol veranderingen
"En ja, hoe nu verder? De life events waren nog niet genoeg voor dit jaar. We hebben namelijk een huis gekocht uit 1900, zonder goede fundering. Momenteel wordt dit huis volledig verbouwd en wonen we tijdelijk in het huis van mijn moeder en stiefvader. Over enkele weken kunnen we in ons nieuwe huis! Een fantastisch vooruitzicht, vooral omdat deze winter ons vierde kind geboren zal worden."
"Als je zo alles op een rijtje leest, klinkt het misschien voor velen als een grote chaos. Dat is het misschien ook wel, maar we zijn positief, veerkrachtig en weten ons hoofd boven water te houden. Voor de inkomsten ben ik gestart als zzp’er in het medisch onderwijs. De financiële vergoeding is een stuk aantrekkelijker in vergelijking met het werk als AIOS. Bovendien past het werk als gegoten; ik krijg er energie van. Ik werk op maandag en dinsdag en houd een to-do schema bij met militaire precisie. Zo verlies ik geen overzicht en weet ik wie-wat-waar-wanneer ik moet oppakken. In het weekend of 's avonds werk ik aan mijn PhD. Soms plan ik extra werkdagen in, dan past mijn moeder op. Ik vind het dan heerlijk om even wat extra te kunnen werken."
Maaikes koffer
"Wat ik deze zomer ga doen om mijn ‘eigen koffertje gevuld te houden’? Af en toe ga ik uit eten met een vriendin of geniet ik van een Thaise massage, maar ik doe niet echt vaak activiteiten alleen voor mezelf. Aan het eind van de dag is mijn energie op en lig ik meestal vroeg in bed. Hobbies en regelmatig sporten zijn in de loop van de jaren door het harde werken zowel voor mijn man als voor mij verdwenen. Dat is niet goed. We zijn van plan om dit in 2025 weer op te pakken. Nu genieten we van de tijd met de kinderen. Deze zomer blijven we in eigen land voor vakantie. Zwemmen, naar het strand, wandelen in het bos, koffie drinken en buiten spelen: op dat soort dagen laad ik echt op. Ik heb mezelf vrijaf gegeven om na te denken over hoe ik mijn carrière als arts verder wil inrichten. Daar ga ik later weer over nadenken. En wat betreft de life-events: na de verhuizing en het verwelkomen van ons vierde kind is het tijd voor rustig vaarwater 😉. Of nouja, ik ga nog wel promoveren natuurlijk!"