Clementien Vermont werkt als kinderarts op Aruba. In onderstaand ervaringsverhaal vertelt zij over de sollicitatieprocedure, het werken in het buitenland als kinderarts en hoe het nu met haarzelf en haar familie gaat op Aruba.
Een baan als kinderarts op een tropisch eiland?
“Zo stond er vetgedrukt bovenaan de advertentie waar mijn oog op viel. Al langer was ik ontevreden over ons drukke, hectische bestaan in Nederland waarbij de tijd die ik kon besteden aan de zorg voor onze twee kinderen en de hoeveelheid tijd die ik aan mijn baan en vooral het woon/werkverkeer kwijt was niet meer in de juiste verhouding stond. Bovendien droomden we wel vaker over een avontuur in het buitenland; de wereld is tenslotte een stuk groter dan Nederland en dat wilden we onze kinderen ook graag meegeven. Tijdens een etentje op een regenachtige avond besloten we eens te gaan informeren en zo begon eigenlijk onze emigratie naar Aruba.
Solliciteren
De sollicitatieweek in het ziekenhuis, waarbij ik zowel meeliep op de kinderafdeling als kennis maakte met de rest van het ziekenhuis en uiteraard het eiland zelf, liet een goede indruk op mij achter. Helemaal geweldig was het dat de HR-functionaris van het ziekenhuis me tipte over een vacature die mogelijk geschikt zou zijn voor mijn man. Uiteindelijk vertrokken wij eind maart 2013 met allebei een arbeidscontract op zak met onze twee zoontjes van 7 en 10 jaar naar Aruba. Wat een luxe, dat hadden we niet verwacht!
Kinderarts Aruba
Inmiddels werk ik nu bijna een half jaar als kinderarts in het Dr. Horacio Oduber Hospitaal. De vakgroep kindergeneeskunde bestaat uit 6 kinderartsen, die in Nederland, de Verenigde Staten of in Zuid Amerika zijn opgeleid. Altijd genoeg voer voor discussie, wat erg leerzaam is. Het grootste gedeelte van de week houd ik spreekuur in de kinderartsenpraktijk. De patiënten populatie is zeer divers en interessant. Ik oefen echt de volle breedte van het vak uit, en overleg waar nodig met subspecialisten in Nederland om zo de patiënt zo goed mogelijk op Aruba te behandelen. Dit maakt het werk boeiend, omdat je de kinderen zoveel mogelijk zelf onder behandeling houdt.
Indien echt superspecialistische zorg nodig is, zoals kinder intensive care of kinderoncologie bestaat gelukkig de mogelijkheid kinderen over te plaatsen naar Nederland of Colombia; desnoods per air ambulance. De kinderafdeling bestaat uit een kinderzaal, een 8-tal boxen, een babykamer en een post IC-HC couveuzekamer; waar we ook de mogelijkheid voor CPAP hebben en in noodgeval neonaten kunnen beademen.
Tijdens de dienst draag ik zorg voor de kinderen op de afdeling, de opvang van pasgeborenen en ben ik achterwacht voor de kinderen op de spoedeisende hulp, die daar door de poortarts of SEH-arts gezien worden. Ondanks dat de meeste ouders goed Nederlands spreken, is het voor de communicatie met de kinderen wel fijn om Papiamento of Spaans te kunnen spreken. Het ziekenhuis biedt voor nieuwe medewerkers taalcursussen Papiamento aan en daar ben ik dan ook zojuist aan begonnen.
Omdat ik als subspecialisatie infectiologie/immunologie heb gedaan neem ik plaats in de antibioticacommissie en de infectiecommissie van het ziekenhuis. Een groep enthousiaste mensen met wie we de afgelopen maanden al veel werk verzet hebben. Zo is er een complete update van de antibiotica richtlijn in de maak; gebaseerd op voornamelijk Nederlandse richtlijnen maar aangepast aan de lokale, Arubaanse, resistentiecijfers. Verder zijn we druk bezig met het vorm geven van een Antibiotic Stewardship; oftewel een A-team, wat zich bezig moet houden met strikt en juist antibioticabeleid in de strijd tegen opkomende resistentie. Samen met een zeer actieve en leuke groep huisartsen proberen we ook het antibioticabeleid in de eerste lijn op een positieve manier te beïnvloeden. Erg goed om te merken dat men echt beseft dat dit een heel belangrijk probleem in de komende jaren binnen de zorg gaat zijn…
Familie
Man en kinderen hebben ook hun draai al helemaal gevonden. Mijn man heeft een baan als ICT consultant bij een lokaal IT bedrijf, echt een baan in zijn straatje en ook nog eentje die ruim voldoende uitdaging biedt. De jongens zitten op de Nederlandse basisschool de Schakel en hebben het daar vanaf het eerste moment erg naar hun zin. Een fijne school met een goede sfeer en professionele, ervaren leerkrachten die goed kunnen omgaan met kinderen die plots, midden in het schooljaar gaan emigreren… De aansluiting is voor onze kinderen haast geruisloos verlopen, ik ben dan ook erg trots op hen! De week is verder gauw gevuld met voetbaltraining, zwemles, beach-tennis competitie en speelafspraakjes. We hebben een heerlijk huis gehuurd, met een veranda op de wind en een prachtig zwembad in de tuin waar haast dagelijks gebruik van wordt gemaakt. We hebben een losstaand appartement in de tuin, dus altijd plaats voor bezoek van familie en vrienden uit Nederland.
Vakantiegevoel
Ondanks dat ook hier het werk soms druk is, we moeten wennen aan sommige cultuurverschillen en de zon soms echt wel heel heet is, is het niet te vergelijken met Nederland. Als ik binnen 5 minuten na afloop van mijn spreekuur op het strand kan zitten en vanonder de parasol de kinderen in zee ziet liggen is het niet moeilijk om een beetje een vakantiegevoel te blijven houden…”
Clementien Vermont, kinderarts Aruba
Heb je net als Clementien Vermont ook interesse om te werken in het buitenland, neem dan contact op met Lizeke de Clerck: WhatsApp of e-mail haar.