Neuroloog Noortje Maaijwee werkt in Luzern, Zwitserland (onder Zürich). Ze vertelt over taalperikelen, wennen aan bergen om de hoek en verwondert zich over administratieve processen in het ziekenhuis.
Van Krankenhaus naar Spital
"Ondertussen alweer ruim zes jaar geleden zijn mijn man en ik naar Zwitserland verhuisd. We hadden al een tijdje de wens om naar het buitenland te vertrekken. Na afronding van mijn opleiding tot neuroloog, leek het ons een geschikt moment om deze wens waar te maken.
Via BKV vond ik een baan als neuroloog in het Kantonsziekenhuis van Luzern. Dat was gelijk mijn eerste kennismaking met de Zwitserse taal: niemand zegt hier Krankenhaus, zoals ik op school in de Duitse les had geleerd, maar Spital. Zo leerden we al snel meer Zwitserse woorden. Zoals fiets: niet das Fahrrad, maar das Velo. Of croissant: ‘s Gipfeli (niet te verwarren met het Duitse ‘Gipfel’, wat toch echt iets anders betekent). Vanwege deze mix van Zwitsers en Duits, vond ik het in het begin best lastig mijn collega’s en vooral ook patiënten te begrijpen. Gelukkig werd ik heel hartelijk ontvangen in mijn team. Ik kreeg ruim de tijd om te wennen aan een nieuwe taal (of eigenlijk twee talen), een nieuw land, huis en ziekenhuis.
We faxen!
De behandeling van neurologische patiënten is in grote lijnen hetzelfde als in Nederland. Ook de gezondheidszorgstandaard en technische mogelijkheden zijn grotendeels vergelijkbaar. Dit maakte het voor mij redelijk gemakkelijk om over te schakelen van een Nederlands naar een Zwitsers ziekenhuis.
Wat echter anders is, is de rol van de verzekeraar in de medische verzorging. Voor een aantal onderzoeken moet separaat bij de verzekeraar worden aangevraagd of dit onderzoek bij deze specifieke patiënt wordt vergoed. Bijvoorbeeld een PET-scan bij patiënten met een nog onbekende maligniteit of hersenspecifieke eiwitten in hersenvloeistof bij een onduidelijk dementieel beeld. Wat daarbij ook opvallend is, en zeker wennen in het begin, is dat alles hier op papier aangeleverd moet worden. De digitale wereld verovert langzaam maar zeker ook Zwitserland, maar de analoge wereld geeft hier niet op zonder slag of stoot. Verheugd was ik dan ook, toen de mogelijkheid kwam dat ik aanvragen voor neurorevalidatie digitaal kon invullen en opsturen. Daarna bleek echter dat de afdeling financiën mijn zo mooi ingevulde aanvraag netjes uitprint en aan de verzekeraar faxt.
Binnen een uurtje op de skipiste
Naast het werk en de ziekenhuiswereld was er voor ons natuurlijk ook een hele nieuwe omgeving en een nieuw land te ontdekken. Waar we voorheen een weekje per jaar in de bergen kwamen om te skiën, liggen de bergen nu om de hoek. We wonen net ten zuiden van Zürich, wat hier in Zwitserland het ‘Flachland’ wordt genoemd, hoewel het voor Nederlandse begrippen toch al vrij heuvelachtig is. In de winter staan we nu binnen een uurtje op de skipiste. We genieten hiervan dan ook volop. Je kunt op zaterdagochtend bedenken dat je vandaag wel zin hebt om te skiën, en dan kun je dus gewoon gaan, echt heerlijk.
Ook buiten het skiseizoen hebben we de bergen ontdekt. We maken regelmatig prachtige wandelingen. Al dat stijgen en afdalen was wel even wennen voor de beenspieren, maar de uitzichten zijn vervolgens een adembenemende beloning. Al met al hebben we het erg naar ons zin hier en zijn we voorlopig nog niet uitgekeken!"
Meer weten over wonen en werken in Zwitserland?
Wil jij meer weten over het wonen en werken in Zwitserland? Neem dan contact op met Ingrid Denissen via + 31 6 - 51 10 24 47 of ingrid@bkv.jobs. Ingrid vertelt je graag meer over dit prachtige land!
Daarnaast organiseert BKV regelmatig verschillende webinars. Zo ook over het wonen en werken in Zwitserland. Kijk op deze pagina voor het actuele aanbod van de webinars en schrijf je in!